Coraz częściej, wobec trudności napotykanych przy próbie zaspokojenia się wierzyciela ze standardowych składników majątku dłużnika, takich jak: środki zgromadzone na rachunkach bankowych, nieruchomości, czy wynagrodzenie uzyskiwanie z tytułu wykonywanej pracy, a także z wierzytelności pieniężnych przysługujących dłużnikowi z tytułu zwrotu lub nadpłaty podatku, wierzyciele zmuszeni są do poszukiwania nietypowych sposobów odzyskania należnych im środków finansowych. Dla nas szczególnie interesująca jest egzekucja z praw własności intelektualnej (z praw autorskich czy praw własności przemysłowej). Egzekucja może dotyczyć należności cywilnoprawnych jak i administracyjnych.

“Executio” znaczy “wykonanie”

Łaciński wyraz „exsecutio” oznacza „wykonanie”, z jednej strony kary, z drugiej przymusowe ściągnięcie należności. W języku prawniczym oznacza zarówno postępowanie jak i środki przymusu stosowane przez organy egzekucyjne (komornika w egzekucji cywilnej a organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego w egzekucji administracyjnej) stosowne w celu doprowadzenia do wykonania przez zobowiązanych ich obowiązków, tak wobec wierzycieli cywilnych jak i wobec państwa i samorządu terytorialnego. Oba rodzaje egzekucji stosuje się np. wówczas, gdy dłużnik zalega z zapłatą i nie można uzyskać wykonania tej zapłaty  dobrowolnie przez niego.

Egzekucja należności cywilnoprawnych

 

Wniosek egzekucyjny. Tryb

Zgodnie z art. 796 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (kpc)[1] egzekucję wszczyna wierzyciel, składając wniosek do komornika właściwego według siedziby lub miejsca zamieszkania dłużnika. We wniosku o wszczęcie egzekucji wskazuje się świadczenie, które ma być spełnione. Do wniosku należy dołączyć tytuł wykonawczy. Tytułem wykonawczym najczęściej jest orzeczenie sądu nakazujące zapłatę określonej kwoty przez dłużnika (pozwanego) na rzecz wierzyciela (powoda) opatrzone klauzulą wykonalności. Co do zasady tytuł wykonawczy stanowi podstawę do prowadzenia egzekucji o całe objęte nim roszczenie i ze wszystkich części majątku dłużnika.

W zależności od sposobu egzekucji przewidziane są różne tryby egzekucji uregulowane w kodeksie postępowania cywilnego. W przypadku praw własności intelektualnej egzekucja będzie prowadzona na podstawie przepisów uregulowanych w dziale IVa kpc dotyczącym egzekucji z innych praw majątkowych.

Ustalenie. Wyjawienie majątku

Najczęściej wierzyciel nie ma wiedzy o majątku dłużnika. Wobec tego zgodnie z art. 801 kpc komornik z urzędu ustala majątek dłużnika w zakresie znanym mu z innych prowadzonych postępowań albo na podstawie publicznie dostępnych źródeł informacji albo rejestrów, do których ma dostęp drogą elektroniczną, a także wzywa dłużnika do złożenia wykazu majątku.

Zajęcie prawa

Zgodnie z art. 910 kpc do egzekucji z praw majątkowych komornik przystąpi przez zajęcie prawa. W tym celu komornik m.in. zawiadomi dłużnika, że nie wolno mu rozporządzać, obciążać ani realizować zajętego prawa, jak również nie wolno mu pobierać żadnego świadczenia przysługującego z zajętego prawa. Prawo jest zajęte z chwilą doręczenia zawiadomienia o zajęciu prawa.

Na podstawie art. 9102 kpc z mocy zajęcia wierzyciel może wykonywać wszelkie uprawnienia majątkowe dłużnika wynikające z zajętego prawa, które są niezbędne do zaspokojenia wierzyciela w drodze egzekucji, może również podejmować wszelkie działania, które są niezbędne do zachowania prawa. Zajęcie prawa obejmuje również wszelkie wierzytelności i roszczenia przysługujące dłużnikowi z tytułu zajętego prawa, nawet jeżeli powstały po zajęciu. Jeżeli z zajętego prawa wynika wymagalne roszczenie, komornik wezwie dłużnika zajętej wierzytelności, aby spełnił świadczenie wierzycielowi lub komornikowi.

Zaspokojenie wierzyciela

Zaspokojenie wierzyciela z zajętego prawa następuje:

  1. z dochodu, jeżeli zajęte prawo przynosi dochód, albo
  2. z realizacji prawa, bądź
  3. ze sprzedaży prawa.

Zaspokojenie z dochodu lub realizacji prawa następuje poprzez spełnienie wymagalnego świadczenia przez dłużnika zajętej wierzytelności, czyli np. poprzez uzyskanie kwoty wystarczającej na zaspokojenie wierzyciela z wymagalnej opłaty licencyjnej za korzystanie z utworu, znaku towarowego lub wynalazku. Jeżeli w ten sposób nie dojdzie do zaspokojenia wierzyciela następuje ono w drodze egzekucji przez zarząd przymusowy.

Sprzedaż prawa

Sprzedaż zajętego prawa może nastąpić przez komornika z wolnej ręki po cenie nie niższej niż 75% ceny oszacowania.

Do oszacowania wartości zajętego prawa komornik powołuje biegłego. Wycena biegłego nie jest potrzebna, jeżeli:

  1. strony (czyli wierzyciel i dłużnik) zgodnie ustaliły wartość zajętego prawa albo
  2. w okresie 3 miesięcy przed dokonaniem zajęcia zajęte prawo było oszacowane dla celów obrotu rynkowego lub w drodze umowy ustalono jego wartość dla potrzeb takiego obrotu.

W takich przypadkach przyjmuje się wartość prawa ustaloną przez strony albo we wcześniejszej umowie lub oszacowaniu.

Sprzedaż ta nie może nastąpić wcześniej niż czternastego dnia od oszacowania. Na wniosek dłużnika, za zgodą wierzyciela, sprzedaż może nastąpić bez oszacowania prawa. Sprzedaż za wskazaną przez dłużnika cenę może nastąpić, gdy nie naruszyło to interesów wierzycieli. Dłużnik winien wówczas wskazać cenę minimalną, poniżej której sprzedaż nie może być dokonana. Dłużnik może wskazać osobę nabywcy albo też wskazać kilka osób uprawnionych do nabycia oraz kolejność, w jakiej prawo nabycia będzie im przysługiwało.

Jeżeli sprzedaż nie dojdzie do skutku w terminie jednego tygodnia od dnia, w którym wierzyciel wyraził zgodę na sprzedaż, komornik sprzedaje zajęte prawo w drodze licytacji, chyba że wierzyciel wyrazi zgodę na ponowną sprzedaż z wolnej ręki.

 

Do sprzedaży prawa w drodze licytacji stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży licytacyjnej w egzekucji z ruchomości. Komornik sprzedaje prawo w drodze licytacji publicznej, dokonując uprzednio obwieszczenia o licytacji. W obwieszczeniu o licytacji komornik wskazuje czas, miejsce, przedmiot oraz warunki licytacji, sumę oszacowania i cenę wywołania. Cena wywołania w pierwszym terminie licytacji publicznej wynosi ¾ wartości szacunkowej. Jeżeli licytacja w pierwszym terminie nie dojdzie do skutku, zajęte prawo może być sprzedane w drugim terminie licytacyjnym na żądanie wierzyciela albo wierzyciel może przejąć prawo na własność. Cena wywołania w drugim terminie licytacyjnym wynosi ½ wartości szacunkowej. Sprzedaż licytacyjna, a także przejęcie przez wierzyciela, nie może nastąpić za cenę niższą od ceny wywołania.

Egzekucja z praw autorskich: majątkowych i zależnych oraz z praw pokrewnych wydawców

Omawiające problematykę egzekucji z praw autorskich należy przypomnieć, że prawa autorskie dzielą się na:

  • prawa osobiste oraz
  • prawa majątkowe.

Tylko te drugie mogą być przedmiotem egzekucji. Z art. 831 § 1 pkt 3 kpc wynika, iż nie podlegają egzekucji prawa niezbywalne[2]. Do takich praw z całą pewnością możemy zaliczyć autorskie prawa osobiste uregulowane w art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (upapp)[3], czyli prawa chroniące „nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem”. [4]

Autorskie prawa majątkowe mogą stanowić przedmiot egzekucji dlatego, że są prawami zbywalnymi i podlegają dziedziczeniu. Zgodnie z treścią art. 17 upapp w zakres autorskich praw majątkowych wchodzi:

  1. wyłączne prawo do korzystania z utworu,
  2. wyłączne prawo do rozporządzania utworem na wszystkich polach eksploatacji oraz
  3. prawo do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Oczywiście w toku postępowania egzekucyjnego nie może dojść do skutecznej sprzedaży autorskich praw majątkowych w sytuacji, gdy dłużnik nie był podmiotem uprawnionym z tych praw, a był jedynie podmiotem uprawnionym do korzystania z tych praw – licencjobiorcą[5]. Jeśli jednak dłużnik jest twórcą i nie zbył praw majątkowych, to może liczyć się z zajęciem ich przez komornika. Więcej o wynagrodzeniach twórców możesz przeczytać tutaj.

Szczególna ochrona praw twórcy przed roszczeniami wierzycieli

Jednakże ustawodawca wprowadził pewne ograniczenia w zakresie egzekucji z autorskich praw majątkowych, ustanawiając tym samym szczególną ochronę praw twórcy przed roszczeniami wierzycieli. W art. 18 upapp zostało wskazane, że:

  1. autorskie prawa majątkowe nie podlegają egzekucji, dopóki służą twórcy
  2. nie podlegają egzekucji prawa do wynagrodzenia w postaci:
    • „droit de suite”;
    • za zawodową odsprzedaż rękopisów;
    • opłat ze sprzedaży magnetofonów i innych podobnych urządzeń oraz związanych z nimi czystych nośników;
    • opłat ze sprzedaży urządzeń reprograficznych oraz związanych z nimi czystych nośników;
    • opłat reprograficznych;
    • wpływów z tytułu wyświetlania utworu audiowizualnego w kinach;
    • stosownego wynagrodzenia z tytułu najmu egzemplarzy utworów audiowizualnych i ich publicznego odtwarzania;
    • stosownego wynagrodzenia z tytułu nadawania utworu w telewizji lub poprzez inne środki publicznego udostępniania utworów;
    • stosownego wynagrodzenia z tytułu reprodukowania utworu audiowizualnego na egzemplarzu przeznaczonym do własnego użytku osobistego;
    • wynagrodzenia z tytułu użyczania egzemplarzy utworów wyrażonych słowem, powstałych lub opublikowanych w języku polskim w formie drukowanej, przez biblioteki publiczne przysługujące twórcy utworu, w tym współtwórcy, którego wkład stanowi utwór plastyczny lub fotograficzny oraz tłumaczowi.

Powyższa regulacja dotyczy wyłącznie osoby twórcy i nie ma zastosowania do jego następców prawnych, czyli np. osób, które nabyły utwór, w tym także spadkobierców. Art. 18 upapp ma na celu zagwarantowanie twórcy „możliwości jak najszerszego partycypowania w dochodach, jakie może przynieść eksploatacja dzieła. Gdyby dopuścić do egzekucji z ogółu praw majątkowych, jakie przysługują twórcy do danego utworu, mogłoby dojść do wyłączenia po stronie twórcy możliwości czerpania dochodów z siły zarobkowej tkwiącej w utworze”[6]. Dodatkowo należy podkreślić, że egzekucja praw autorskich majątkowych może łączyć się z pewnymi skutkami w sferze autorskich praw osobistych, a wobec wyłączenia zbywalności tych praw, a tym samym możliwości egzekucji z tych praw, konieczne było zastosowanie ograniczeń w zakresie egzekucji z autorskich praw majątkowych.

Udzielenie licencji przez dłużnika (zarówno niewyłącznej, jak i wyłącznej) nie uniemożliwia stosowania art. 18 upapp.

Natomiast w przypadku przeniesienia autorskich praw majątkowych na czas określony, które potem powrócą do twórcy, albo nabycie tych praw przez twórcę od osoby, na rzecz której poprzednio twórca zbył prawa, ochrona przewidziana w art. 18 ust. 1 upapp również nie przysługuje. Należy pamiętać, że jeżeli doszło do przeniesienia prawa jedynie na określonych polach eksploatacji, to w zakresie pozostałych pól eksploatacji, co do których nie doszło do ich przeniesienia przez twórcę, wyłączenie spod egzekucji nadal będzie przysługiwać twórcy.

Wskazany powyżej zakres wyłączenia spod egzekucji dotyczy także praw zależnych.

Nośnik, na którym utwór został utrwalony

Natomiast powyższe wyłączenia nie dotyczą praw do przedmiotów materialnych, w których ucieleśniony został utwór (corpus mechanicum). Jednakże należy mieć na uwadze, że w pewnych sytuacja egzekucja prowadzona w stosunku do takich przedmiotów może nie mieć znaczenia. Dotyczy to egzemplarzy utworów, co do których nie doszło do wyczerpania prawa. W takiej sytuacji licytacja zajętych przedmiotów materialnych, bez zajęcia części prawa autorskiego umożliwiającego wprowadzenie ich do obrotu, stanowiłaby naruszenie praw autorskich[7].

Wyłączenia spod egzekucji nie dotyczą wymagalnych wierzytelności

Analizując art. 18 upapp należy podkreślić, że wyłączenie spod egzekucji dotyczy wyłącznie wierzytelności jeszcze niewymagalnych, takich jak np. wspominana na początku tego wpisu wierzytelność pieniężna przysługująca dłużnikowi z tytułu zwrotu lub nadpłaty podatku. Wierzytelność jest wymagalna, jeżeli wierzyciel może żądać od dłużnika spełnienia świadczenia, a dłużnik zobowiązany jest to świadczenie spełnić, np. roszczenie o zapłatę opłaty licencyjnej z tytułu korzystania z utworu staje się wymagalne z dniem, do którego należna była zapłata tej opłaty określona w umowie pomiędzy twórcą utworu (autorskouprawnionym) a licencjobiorcą.

Spadkobiercy

Po śmierci twórcy spadkobiercy mogą sprzeciwić się egzekucji z prawa autorskiego do utworu nieopublikowanego, chyba że sprzeciw byłby niezgodny z ujawnioną wolą twórcy co do rozpowszechniania utworu. Sprzeciw, który przysługuje spadkobiorcom twórcy, a o którym mowa w art. 18 ust. 2 upapp, należy podnieść w skardze na czynności komornika (uregulowanej w art. 757 kpc) w terminie jednego tygodnia od dnia dokonania przez komornika zaskarżonej czynności, czyli zajęcia autorskiego prawa majątkowego co do nieopublikowanego utworu. Prawo sprzeciwu ma charakter niezbywalny, tj. przysługuje jedynie spadkobiercom i nie może być przez nich przeniesione na inne podmioty. Do czasu działu spadku, uprawnieni do wyrażenia sprzeciwu są wszyscy spadkobiercy. Po dokonaniu działu spadku, uprawnionym jest ta osoba, której przypadły określone prawa autorskie. Prawo sprzeciwu podlega dalszemu dziedziczeniu za majątkowymi prawami autorskimi[8].

Prawo do wyrażenia sprzeciwu wygasa:

  1. z chwilą opublikowania utworu;
  2. z chwilą przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworu na inną osobę.

Prawo do wyrażenia sprzeciwu nie powstaje, jeżeli sprzeciw byłby niezgodny z ujawnioną wolą twórcy co do rozpowszechniania utworu, albo wygasa z chwilą ujawnienia takiej woli.

Ciężar dowodu, co do wygaśnięcia prawa sprzeciwu, spoczywa na podmiotach, które chcą spowodować jego wygaśnięcie, zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego.

Egzekucja z praw własności przemysłowej

Z opisanym powyżej sposobem egzekucji z innych praw majątkowych, uregulowanym w kodeksie postępowania cywilnego, będziemy mieć także do czynienia przy prawach własności przemysłowej. Istnieje zamknięty katalog praw własności przemysłowej uregulowanych w ustawie Prawo własności przemysłowej (pwp)[9], do którego należą:

  1. patenty na wynalazki;
  2. dodatkowe prawa ochronne dla produktów leczniczych oraz produktów ochrony roślin;
  3. prawa ochronne na wzory użytkowe;
  4. prawa z rejestracji wzorów przemysłowych;
  5. prawa ochronne na znaki towarowe;
  6. prawa z rejestracji oznaczeń geograficznych;
  7. prawa z rejestracji topografii układów scalonych.

Prawa własności przemysłowej są prawami rejestrowanymi przez właściwy organ, którym w zakresie praw własności przemysłowej udzielanych na terytorium Polski jest Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (UPRP). Stąd konieczne było wprowadzenie art. 9101 kpc stanowiącego, że dokonując zajęcia patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, komornik przesyła do UPRP wniosek o wpis z informacją o zajęciu prawa do właściwego rejestru.

Zgodnie z art. 228 ust. 3 i 4 pwp rejestry, które prowadzi UPRP dla praw własności przemysłowej[10], są jawne i korzystają z domniemania ich prawdziwości i znajomości. Zatem wpis do rejestru ma istotne znaczenie dla zastosowania art. 910 § 4 kpc, czyli powstania skutku zajęcia z chwilą powzięcia wiadomości o wszczęciu egzekucji.

Odmiennie niż w upapp, ani pwp ani kpc nie przewidują wyłączeń spod egzekucji jakichkolwiek wynagrodzeń z praw własności przemysłowej.

Co ważne: na gruncie pwp również mamy odczynienia z prawami osobistym twórców (wynalazków, wzorów użytkowych i wzorów przemysłowych), które nie podlegają egzekucji.

Przy przeprowadzaniu egzekucji z praw ochronnych na znaki towarowe należy pamiętać o tym, że pomimo, iż jest są to prawa zbywalne, to przeniesienie prawa ochronnego na znak towarowy bez przeniesienia przedsiębiorstwa może nastąpić tylko wtedy, gdy nie występuje niebezpieczeństwo wprowadzenia odbiorców w błąd co do rzeczywistego pochodzenia towarów[11].

Egzekucja administracyjna

Warto również wskazać, że poza egzekucją prowadzoną na gruncie kpc, czyli pomiędzy podmiotami prywatnymi, istnieje również egzekucja administracja prowadzona na podstawie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (upea)[12], która reguluje egzekucję m.in. podatków, opłat oraz innych należności powstających na rzecz organów administracji publicznej.

Podobnie jak w kodeksie postępowania cywilnego, upea również przewiduje odrębne przepisy w zakresie egzekucji z autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz z praw własności przemysłowej. Są one zamieszczone w art. 96g – 96i upea.

Art. 96g upea wskazuje, że organ egzekucyjny (którym najczęściej jest właściwy naczelnik urzędu skarbowego) dokonuje zajęcia:

  1. autorskiego prawa majątkowego i praw pokrewnych,
  2. patentu,
  3. prawa ochronnego na wzór użytkowy,
  4. prawa z rejestracji wzoru zdobniczego,
  5. prawa z rejestracji znaku towarowego,
  6. prawa do używania znaku towarowego powszechnie znanego niezarejestrowanego,
  7. prawa z rejestracji topografii układu scalonego,
  8. prawa do projektu racjonalizatorskiego

oraz korzyści z tych praw, przez wpisanie ich do protokołu zajęcia.

Ustawodawca w upea nadal posługuje się pojęciem „wzoru zdobniczego”, pomimo iż na gruncie pwp wzory zdobnicze zostały zastąpione wzorami przemysłowymi. Natomiast zgodnie z art. 315 ust. 1 pwp, prawa w zakresie wzorów zdobniczych istniejące w dniu wejścia w życie ustawy pozostają w mocy, a także, zgodnie z 316 ust. 1 pwp, zgłoszenia wzorów zdobniczych dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzone do tego czasu, uważa się za zgłoszenia wzorów przemysłowych. Brak wskazania wprost w niniejszym katalogu praw z rejestracji wzorów przemysłowych nie wyłącza możliwości dokonywania zajęcia przez organ egzekucyjny w trybie administracyjnym praw z rejestracji wzorów przemysłowych.

Zajęcie jest skuteczne z chwilą podpisania protokołu zajęcia przez poborcę skarbowego (czyli pracownika obsługującego organ egzekucyjny, uprawnionego do dokonywania czynności egzekucyjnych), a także zobowiązanego lub świadków. Natomiast w przypadku praw własności przemysłowej, które są udzielane przez UPRP, zajęcie tych praw może również nastąpić przez przesłanie do UPRP zawiadomienia o zajęciu prawa. Skuteczność zajęcia następuje w momencie doręczenia zawiadomienia. W przypadku podpisania protokołu zajęcia oraz przesłania zawiadomienia do UPRP o zajęciu prawa, zajęcie jest skuteczne z chwilą, w której jedno ze wskazanych zdarzeń nastąpiło wcześniej.

Ustawodawca wskazuje, że zajęcie praw poprzez przesłanie zawiadomienia do UPRP może nastąpić w przypadkach, o których mowa powyżej. Jednakże prawo do projektu racjonalizatorskiego nie podlega rejestracji w UPRP, więc nie jest możliwe dokonanie zajęcia prawa do projektu racjonalizatorskiego w trybie przesłania zawiadomienia do UPRP.

Poborca skarbowy zamieszcza w protokole zajęcia opis zajętych praw i odrębnie względem egzekucji cywilnoprawnej, w której komornik nie jest uprawniony do dokonywania wyceny praw, jeżeli jest to możliwe – wartość szacunkową zajętych praw. Jeżeli oszacowanie przez poborcę skarbowego wartości zajętych praw nie jest możliwe lub zajęcie jest dokonane przez doręczenie UPRP zawiadomienia o zajęciu, organ egzekucyjny zwraca się do biegłego skarbowego o oszacowanie wartości tych praw.

Zobowiązanemu w terminie 7 dni od zajęcia przysługuje prawo do wniesienia zarzutu na oszacowanie do organu egzekucyjnego. W przypadku nieuwzględnienia zarzutu zobowiązanego, organ egzekucyjny zwraca się do biegłego skarbowego o oznaczenie wartości zajętych praw.

 

Zajęciu w egzekucji administracyjnej, podobnie jak przy egzekucji cywilnoprawnej, nie podlega:

  1. autorskie prawo majątkowe służące twórcy za jego życia, z wyjątkiem wymagalnych wierzytelności;
  2. prawo do utworu nieopublikowanego, jeżeli spadkobiercy sprzeciwiają się egzekucji z tego prawa i sprzeciw ten jest zgodny z ujawnioną wolą twórcy nierozpowszechniania utworu.

Natomiast ustawodawca wskazał również, że zajęciu nie podlegają patenty i prawa ochronne na wzory użytkowe o charakterze tajnym. Ustawa Prawo własności przemysłowej przewiduje instytucję „wynalazków tajnych” i „wzorów użytkowych tajnych”, ale na takie dobra intelektualne nie udziela się patentów ani praw ochronnych. Zgodnie z art. 58 pwp zgłoszenia wynalazku tajnego w UPRP można dokonać tylko w celu zastrzeżenia pierwszeństwa do uzyskania patentu. W okresie, w jakim zgłoszony wynalazek pozostaje tajny, UPRP nie rozpatruje tego zgłoszenia. Jeżeli dojdzie do odtajnienia wynalazku przed upływem 20-letniego okresu od daty zgłoszenia, UPRP wznawia postępowanie o udzielenie patentu.

 

Organ egzekucyjny niezwłocznie po dokonaniu zajęcia:

  1. doręcza zobowiązanemu protokół zajęcia;
  2. doręcza odpis tytułu wykonawczego, jeżeli uprzednio nie został on zobowiązanemu doręczony;
  3. zawiadamia zobowiązanego, że nie wolno mu rozporządzać zajętymi prawami;
  4. przesyła do UPRP wniosek o dokonanie we właściwym rejestrze wpisu o zajęciu prawa, jeżeli przedmiotem zajęcia są prawa objęte tymi rejestrami.

Jeśli jesteś dłużnikiem – twórcą, autorem, artystą, innowatorem, wynalazcą – pamiętaj o włączeniach spod egzekucji. W przypadku zbyt daleko prowadzonej egzekucji, możesz składać powództwo przeciwegzekucyjne. 
Gdy jesteś wierzycielem i prowadzisz egzekucję z majątku twórcy, autora, artysty, innowatora, wynalazcy – pamiętaj, że prawa własności intelektualnej mogą być przedmiotem egzekucji. Ograniczenia są przewidziane tylko w stosunku do niektórych praw majątkowych i wszystkich osobistych. 

Jeśli potrzebujesz pomocy w zakresie egzekucji z praw IP, skontaktuj się z nami. 

Photo by Towfiqu barbhuiya on Unsplash
[1] Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1805 z późn. zm.)
[2] chyba że możność ich zbycia wyłączono umową, a przedmiot świadczenia nadaje się do egzekucji albo wykonanie prawa może być powierzone komu innemu
[3] ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1062)
[4] Autorskie prawa osobiste obejmują w szczególności prawa do: autorstwa utworu; oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo; nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania; decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności; nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.
[5] T. Targosz, w: Flisak, Komentarz PrAut, 2015, art. 18, pkt 10; E. Traple,w: Barta, Markiewicz, Komentarz PrAut, 2011, s. 192–193).
[6] E. Traple, w: Barta, Markiewicz, Komentarz PrAut, 2001, s. 218.
[7] Ibidem, s. 194.
[8] A. Michalak (red.), Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, art. 18, Warszawa 2019.
[9] w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 324)
[10] są to następujące rejestry: rejestr patentowy, wyodrębnioną część rejestru patentowego obejmującą wpisy patentów europejskich, rejestr dodatkowych praw ochronnych, rejestr wzorów użytkowych, rejestr wzorów przemysłowych, rejestr znaków towarowych, rejestr oznaczeń geograficznych, rejestr topografii układów scalonych.
[11] zob. wyr. TK z 21.3.2001 r., K 24/00, OTK 2001, Nr 3, poz. 51.
[12] ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1427 z późn. zm.)
Udostępnij