Czy tzw. jednolity patent europejski jest coraz bliżej? 19 stycznia 2022 r. wszedł w życie Protokół do Porozumienia w sprawie Jednolitego Sądu Patentowego, w sprawie jego tymczasowego stosowania (PPA). Oznacza to, że rozpoczęły się przygotowania do utworzenia Jednolitego Sądu Patentowego, które zgodnie z informacjami przedstawionymi przez Europejski Urząd Patentowy (EPO) mają potrwać 8 miesięcy[1]. W tym okresie zostaną zakończone techniczne i infrastrukturalne przygotowania do utworzenia struktury sądu. Uruchomienie tego sądu planowane jest przed końcem 2022 roku. Jednolity Sąd Patentowy będzie wspólnym sądem dla państw członkowskich Unii Europejskiej posiadającym wyłączną kompetencję w odniesieniu do patentu europejskiego o jednolitym skutku oraz patentów europejskich udzielonych na podstawie postanowień Konwencji o udzielaniu patentów europejskich (EPC)[2]. Założeniem jest, aby koszty zastępstwa procesowego, dojazdów i opłat sądowych w odniesieniu do tych patentów nie multiplikowały się i aby powstawało jednolite sądownictwo w zakresie udzielania i unieważniania tych patentów.

patent europejski, a patent europejski o jednolitym skutku (tzw. jednolity patent europejski)

Patenty europejskie udzielane na podstawie postanowień Konwencji o udzielaniu patentów europejskich to patenty, które udzielane są przez Europejski Urząd Patentowy, natomiast wymagają one walidacji w wybranych przez uprawnionego państwach członkowskich, w których uprawniony chce mieć ochronę na rozwiązanie techniczne, na które został udzielony patent europejski.

W systemie patentu jednolitego, patent europejski o jednolitym skutku będzie skuteczny we wszystkich uczestniczących państwach i będzie zapewniał jednolitą ochronę danego rozwiązania w tych państwach. Patent europejski o jednolitym skutku nie będzie wymagał walidacji w uczestniczących państwach członkowskich. Szczegółowe przepisy regulujące jednolity patent europejski znajduje się w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2012 z dnia 17 grudnia 2012 r. wprowadzającym wzmocnioną współpracę w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej (Dz. U. UE. L. z 2012 r. Nr 361, str. 1) (rozporządzenie 1257/2012)[3].

Wskazane rozporządzenie 1257/2012 weszło w życie 20.01.2013 r., jednak nie jest jeszcze stosowane. Stosowanie tego rozporządzenia nastąpi od dnia wejścia w życie Porozumienia w sprawie Jednolitego Sądu Patentowego (Dz. U. UE. C. z 2013 r. Nr 175, str. 1) (Porozumienie)[4]. Wobec tego, na ten moment ubieganie się o uzyskanie patentu europejskiego o jednolitym skutku nie jest możliwe.

Porozumienie w sprawie Jednolitego Sądu Patentowego zostało podpisane przez 24 kraje członkowskie UE, które tworzą Komitet Przygotowawczy. Polska na ten moment nie podpisała Porozumienia o Jednolitym Sądzie Patentowym, ale nie jest wykluczone, że przystąpi do Porozumienia w późniejszym okresie.

Z przygotowanej przez Deloitte niemal 10 lat temu na zlecenie Ministerstwa Gospodarki ekspertyzie pt. „Analiza w sprawie potencjalnych skutków gospodarczych wprowadzenia w Polsce systemu jednolitej ochrony patentowej” wynika, że zarówno w perspektywie 20- jak i 30-letniej koszty dla gospodarki z tytułu wprowadzenia jednolitej ochrony patentowej będą znacząco przewyższać korzyści[5].

Wydaje się jednak, że z punktu widzenia innowacyjnych przedsiębiorstw korzyści z możliwości uzyskania patentu europejskiego o jednolitym skutku byłoby znacznie więcej. System jednolitej ochrony patentowej zakładający istnienie jednej procedury w sprawie patentu europejskiego o jednolitym skutku, przeprowadzanej tylko przed jednym urzędem, którym będzie Europejski Urząd Patentowy, zamiast przed krajowymi urzędami patentowymi, może być uznany za bardziej przejrzysty i efektywny pod względem kosztowym.

Gdy mowa o udzieleniu patentu europejskiego, terytorialny zasięg praw ochronnych wynikających z uzyskanego patentu jest uzależniony od wskazania kraju, w którym ta ochrona ma obowiązywać. Właściciel patentu uzyskując monopol na wykorzystanie swojego wynalazku na terytorium tych państw, musi stosować się do procedur krajowych. Jednocześnie, korzyści, które przedsiębiorca może czerpać z monopolu lub sprzedaży licencji są ograniczone terytorialnie. Najważniejsze zaś jest to, że opatentowane w jednym kraju rozwiązanie może być skopiowane i legalnie wykorzystywane w innym kraju, w którym patent nie obowiązuje.

Jednolity system ochrony patentowej, poza jedną procedurą i łatwiejszym zarządzaniem opłatami, gwarantowałby szerszy zakres ochrony. Monopol przedsiębiorcy rozciągałby się na wszystkie kraje UE uczestniczące w tzw. wzmocnionej współpracy w zakresie patentu europejskiego o jednolitym skutku (jednolity patent europejski, z punktu widzenia struktur europejskich należy do kategorii tzw. wzmocnionej współpracy, podobnie jak np. strefa EURO) , co dawałoby możliwość czerpania wyższych zysków po wprowadzeniu opatentowanego rozwiązania do obrotu gospodarczego.

Obecnie, na gruncie patentu europejskiego, do istotnych kosztów, które należy ponieść w przypadku ubiegania się o udzielenie patentu europejskiego należą:

  1. opłaty pobierane przez poszczególne urzędy patentowe za zgłoszenie patentowe,
  2. koszty przeprowadzenia poszukiwań,
  3. koszt przeprowadzenia badań,
  4. koszt publikacji,
  5. koszt utrzymania patentu, itp.

Opłaty te są ponoszone wielokrotnie, jeśli przedsiębiorca chciałby uzyskać ochronę dla swojego patentu w kilku czy kilkunastu państwach. Naturalnie, możliwe jest złożenie jednego zgłoszenia patentowego przed Europejski Urząd Patentowy i wniesienia tam opłat, nadal jednak po przyznaniu patentu europejskiego zastosowanie będą miały wymogi w zakresie walidacji obowiązujące w poszczególnych krajach, w jakich przedsiębiorca ubiega się o ochronę. Są to wymogi dotyczące m.in. tłumaczenia i opłat za publikację a także różnice formalne dotyczące poszczególnych walidacji, których niedotrzymanie skutkuje tym, że patent europejski uznaje się w takim państwie za nieważny. Przedsiębiorcy zainteresowani prowadzeniem działalności biznesowej w wielu państwach UE nie musieliby dostarczać tłumaczeń patentu w kilku lub kilkunastu językach urzędowych państw wyznaczonych do ochrony.

Z punktu widzenia ekonomii zarządzania prawami IP ułatwieniem byłaby także możliwość wnoszenia opłat za utrzymanie patentu europejskiego o jednolitym skutku w jednym terminie. Obecnie, opłaty za patenty walidowane w poszczególnych państwach muszą być wnoszone zgodnie z wymaganymi przez te państwa terminami i w wymaganej formie.

cel stworzenia Jednolitego Sądu Patentowego

Zasada terytorialności patentu oznacza, że uprawnieni z patentu mogą skutecznie dochodzić swoich praw tylko na terytorium, na które patent został udzielony. Zatem w sytuacji posiadania patentu europejskiego walidowanego w kilku krajach UE,  naruszenie patentu europejskiego bądź jego unieważnienie wymaga prowadzenia osobnych spraw sądowych w każdym z państw zgodnie z zasadami jurysdykcyjnymi wyrażonymi w rozporządzeniu 2001/44.

Koszty zastępstwa procesowego, dojazdów i opłat sądowych multiplikują się. Różne mogą być rozstrzygnięcia dotyczące roszczeń z tego samego patentu.

Rozwiązaniem tych problemów ma być system patentu jednolitego i ustanowienie Jednolitego Sądu Patentowego posiadającego wyłączną jurysdykcję we wszystkich sprawach dotyczących patentów o jednolitym skutku. Celem stworzenia tego sądu jest poprawa skuteczności dochodzenia roszczeń z patentów oraz obrony przed nieuzasadnionymi roszczeniami, a także poprawa pewności prawa i ujednolicenie wykładni przepisów w zakresie rozstrzygania sporów dotyczących naruszeń i ważności patentów. Sąd taki wypracowałby jednolite orzecznictwo w sprawach patentowych, a orzeczenia byłoby skuteczne na terenie wszystkich tych państw.

struktura Jednolitego Sądu Patentowego i lokalizacje

Sąd będzie składa się z Sądu Pierwszej Instancji, Sądu Apelacyjnego i Sekretariatu.

Sąd Pierwszej Instancji składa się z oddziału centralnego oraz z oddziałów lokalnych i regionalnych. Zaplanowano, że oddział centralny będzie miał siedzibę w Paryżu oraz filię w Monachium[6].

Oddziały lokalne mogą być tworzone w państwie członkowskim na wniosek tego państwa. Siedzibę oddziału lokalnego będzie wyznaczało państwo członkowskie.

Sąd Apelacyjny będzie miał swoją siedzibę w Luksemburgu.

Obecnie, poza wskazanymi powyżej, zostało potwierdzone utworzenie:

  • 4 oddziałów lokalnych w Niemczech (Monachium, Mannheim, Dusseldorf, Hamburg);
  • 1 oddziału lokalnego we Włoszech (Mediolan);
  • 1 oddziału regionalnego (północno – bałtyckiego) w Szwecji (Sztokholm).

Sprawy w Jednolitym Sądzie Patentowym będą rozpoznawane przez składy mieszane składające się z zarówno sędziów – prawników, jak i sędziów z wykształceniem z danej dziedziny techniki.

Językiem postępowania, co do zasady, będzie język urzędowy danego państwa, w którym mieści się oddział lokalny lub regionalny sądu. Natomiast w przypadku rozpoznawania sprawy przez oddział centralny językiem postępowania będzie język, w którym został udzielony patent europejski. Językiem postępowania przed Sądem Apelacyjnym będzie język postępowania przez Sądem Pierwszej Instancji.

W postępowaniach przed Jednolitym Sądem Patentowym będzie istniało obowiązkowe zastępstwo stron przez profesjonalnych pełnomocników, czyli:

  • prawników uprawnionych do występowania przed sądem krajowym;
  • europejskich rzeczników patentowych, którzy uzyskali certyfikat europejski uprawniający do rozstrzygania sporów patentowych (European Patent Litigation Certificate).

właściwość Jednolitego Sądu Patentowego

Zgodnie z art. 31 Porozumienia Jednolity Sąd Patentowy jest wyłącznie właściwy w odniesieniu do powództw:

  • w sprawach dotyczących faktycznych lub grożących naruszeń patentów europejskich oraz dodatkowych świadectw ochronnych i związanych z nimi środków obrony, w tym roszczeń wzajemnych dotyczących licencji;
  • w sprawach dotyczących stwierdzenia braku naruszenia patentów europejskich i dodatkowych świadectw ochronnych;
  • w sprawach dotyczących środków i nakazów tymczasowych i ochronnych;
  • w sprawach dotyczących unieważnienia patentu europejskiego oraz dotyczących stwierdzenia nieważności dodatkowego świadectwa ochronnego;
  • powództw wzajemnych dotyczących unieważnienia patentów europejskich oraz dotyczących stwierdzenia nieważności dodatkowych świadectw ochronnych;
  • w sprawach o odszkodowanie lub zadośćuczynienie wynikających z ochrony tymczasowej udzielonej w związku z publikacją europejskiego zgłoszenia patentowego;
  • dotyczących stosowania wynalazku przed udzieleniem patentu europejskiego lub dotyczących prawa opartego na uprzednim stosowaniu wynalazku;
  • o wynagrodzenie z tytułu licencji udzielanej na podstawie art. 8 rozporządzenia 1257/2012[7] – rodzaj licencji otwartej;
  • w sprawach dotyczących postanowień EPO wynikających z jego zadań, o których mowa w art. 9 rozporządzenia nr 1257/2012[8].

Sądy krajowe nadal będą właściwe w odniesieniu do spraw patentowych i spraw dotyczących dodatkowych świadectw ochronnych, niewchodzących w zakres właściwości wyłącznej Jednolitego Sądu Patentowego, czyli w zakresie patentów krajowych.

właściwość Jednolitego Sądu Patentowego

Na mocy Porozumienia zostanie także ustanowione centrum mediacji i arbitrażu w odniesieniu do patentów europejskich z siedzibami w Lublanie i w Lizbonie.

Centrum mediacji i arbitrażu będzie zapewniać infrastrukturę w zakresie mediacji i arbitrażu w sporach dotyczących patentów europejskich. Istotne jest to, że patent europejski nie będzie mógł zostać unieważniony ani ograniczony w wyniku postępowania mediacyjnego lub arbitrażowego.

Centrum mediacji i arbitrażu sporządzi wykaz mediatorów i arbitrów, którzy będą pomagać stronom w rozstrzyganiu sporów.

system przejściowy

Przez okres 7 lat od daty wejścia w życie Porozumienia będzie obowiązywał okres przejściowy. W okresie przejściowym będzie nadal możliwie wniesienie powództwa:

  • o naruszenie lub unieważnienie patentu europejskiego;
  • o naruszenie lub stwierdzenie nieważności dodatkowego świadectwa ochronnego wydanego dla produktu chronionego patentem europejskim

do właściwego sądu krajowego. W przypadku Polski, takim sądem jest wyłącznie Sąd Okręgowy w Warszawie.

Bieżące informacje dotyczące prac związanych z tworzeniem Jednolitego Sądu Patentowego można śledzić na stronie sądu https://www.unified-patent-court.org/.

Photo by Jonas Hensel on Unsplash
[1] https://www.epo.org/news-events/news/2022/20220117.html. [dostęp: 25.01.2022]
[2] Konwencja o udzielaniu patentów europejskich (Konwencja o patencie europejskim), sporządzona w Monachium dnia 5 października 1973 r., zmieniona aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część (Dz. U. z 2004 r. Nr 79, poz. 737 z późn. zm.).
[3] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2012 z dnia 17 grudnia 2012 r. wprowadzające wzmocnioną współpracę w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej (Dz. U. UE. L. z 2012 r. Nr 361, str. 1).
[4] Porozumienie w sprawie Jednolitego Sądu Patentowego (Dz. U. UE. C. z 2013 r. Nr 175, str. 1).
[5] Ekspertyza z dnia 1.10.2012 r dostępna na https://docplayer.pl/1090145-Analiza-w-sprawie-potencjalnych-skutkow-gospodarczych-wprowadzenia-w-polsce-systemu-jednolitej-ochrony-patentowej.html
[6] Pierwotnie planowano poza utworzeniem filii w Monachium utworzenie filii także w Londynie natomiast wobec wystąpienia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej konieczna jest zmiana siedziby filii. Na ten moment nowa siedziba filii nie została jeszcze potwierdzona.
[7] Właściciel patentu europejskiego o jednolitym skutku może złożyć w Europejskim Urzędzie Patentowym oświadczenie o gotowości zezwolenia dowolnej osobie na używanie wynalazku w charakterze licencjobiorcy, w zamian za odpowiednie wynagrodzenie. Licencję uzyskaną na mocy niniejszego rozporządzenia traktuje się jako licencję umowną. Powyższy sposób licencjonowania jest częściowo zbliżony do licencji otwartej uregulowanej w art. 80 ustawy – prawo własności przemysłowej.
[8] 1. zarządzanie wnioskami o rejestrację patentów europejskich o jednolitym skutku;
2. prowadzenie rejestru jednolitej ochrony patentowej;
3. przyjmowanie i rejestracja oświadczeń dotyczących licencji otwartych;
4. publikowanie tłumaczeń;
5. pobieranie opłat za utrzymanie w mocy patentów europejskich o jednolitym skutku i zarządzanie takimi opłatami, a także podział części pobranych opłat za utrzymanie patentów w mocy między uczestniczące państwa członkowskie;
6. zarządzanie systemem zwrotu kosztów tłumaczeń.
Udostępnij