W poprzednim wpisie przedstawiliśmy systemy jakości ochrony nazw produktów rolnych i środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Zostały tam opisane wymogi dotyczące nazw i specyfikacji chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności. W tym wpisie przedstawimy procedurę uzyskiwania rejestracji nazwy w ramach wskazanych systemów jakości.

Co istotne procedura ta dzieli się na 2 etapy:

  • krajowy prowadzony przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz
  • unijny prowadzony przez Komisję Europejską.

Procedura rejestracji regulowana jest przez następujące akty prawne:

  • Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. U. UE. L. z 2012 r. Nr 343, str. 1 z późn. zm.);
  • Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 668/2014 z dnia 13 czerwca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. U. UE. L. z 2014 r. Nr 179, str. 36 z późn. zm.);
  • Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie stawek opłat za dokonanie niektórych czynności związanych z rejestracją nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. U. poz. 1956).
  1. wniosek o rejestrację nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności

Niezależnie od systemu jakości procedurę rejestracji nazwy inicjuje wnioskodawca poprzez złożenie wniosku o rejestrację nazwy pochodzenia albo oznaczenia geograficznego, albo gwarantowanej tradycyjnej specjalności.

Wniosek o rejestrację składa się do ministra właściwego do spraw rynków rolnych, czyli obecnie do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Wniosek o rejestrację może dotyczyć tylko jednego produktu rolnego lub środka spożywczego. Wyjątek od tej zasady stanowi możliwość złożenia wniosku o rejestrację nazwy zawierającej opis kilku różnych produktów uprawnionych do oznaczenia tą nazwą[1]. Poprzez “różne produkty” należy rozumieć produkty oznaczone tą samą zarejestrowaną nazwą, ale rozróżniane podczas wprowadzania do obrotu lub uważane za różne przez konsumentów (np. miody drahimskie – wielokwiatowe, gryczane, rzepakowe itd.), przy czym w takim przypadku trzeba wykazać spełnienie wymogów dotyczących rejestracji oddzielnie dla każdego z tych produktów.

Wniosek o rejestrację może zostać złożony wyłącznie przez grupy pracujące z produktami, których nazwa ma być zarejestrowana.

Pojedyncza osoba fizyczna lub prawna może być traktowana jako grupa, o ile zostanie wykazane, że zostały spełnione łącznie następujące dwa warunki:

  1. dana osoba jest jedynym producentem, który chce złożyć wniosek o rejestrację;
  2. w odniesieniu do Chronionych Nazw Pochodzenia i Chronionych Oznaczeń Geograficznych zdefiniowany obszar geograficzny ma cechy znacznie różniące się od cech obszarów sąsiadujących lub cechy danego produktu różnią się od cech produktów wytwarzanych na sąsiednich obszarach.

Wniosek o rejestrację nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego zawiera:

  1. nazwę i adres grupy składającej wniosek oraz organów lub jednostek dokonujących kontroli zgodności z wymogami specyfikacji produktu;
  2. specyfikację produktu
  3. dowód świadczący o tym, że nazwa danego produktu jest chroniona w jego kraju pochodzenia;
  4. adresu do korespondencji wnioskodawcy;
  5. wykaz dokumentów lub informacji dołączonych do wniosku;
  6. jednolity dokument zawierający:
  • główne punkty specyfikacji produktu (nazwę, opis produktu oraz zwięzłą definicję obszaru geograficznego),
  • opis związku między produktem a środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym.

Wniosek o rejestrację gwarantowanej tradycyjnej specjalności zawiera następujące informacje:

  1. nazwę i adres grupy składającej wniosek;
  2. specyfikację produktu,
  3. adres do korespondencji wnioskodawcy;
  4. wykaz dokumentów lub informacji dołączonych do wniosku.

Wniosek sporządza się w języku polskim.

Wzory wniosków dostępne są pod linkiem: https://www.gov.pl/web/rolnictwo/formularze-wnioskow.

  1. opłaty od wniosków o rejestrację nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności

Za dokonanie oceny wniosku o rejestrację produktu rolnego lub środka spożywczego jako Chroniona Nazwa Pochodzenia, Chronione Oznaczenie Geograficzne lub Gwarantowana Tradycyjna Specjalność przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi uiszcza się opłatę w wysokości 300 zł[2].

  1. badanie formalne wniosku o rejestrację nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności na etapie krajowym

Wniosek o rejestrację sprawdzany jest pod względem spełnienia wymogów formalnych w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia tego wniosku.

W przypadku stwierdzenia, że wniosek nie spełnia wymogów formalnych, Minister wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni od dnia otrzymania wezwania.

W przypadku nieusunięcia braków Minister pozostawia wniosek bez rozpoznania.

W porozumieniu z wnioskodawcą możliwe jest wprowadzenie przez Ministra poprawek do wniosku w celu usunięcia oczywistych omyłek i błędów językowych. Poprawki te nie mogą mieć wpływu na merytoryczną zawartość wniosku.

Dane i informacje dotyczące wniosku wpisane są do rejestru wewnętrznego wniosków prowadzonego przez Ministra. Rejestr ten jest jawny i jest prowadzony w wersji papierowej, ale informacje o złożonych wnioskach dostępne są pod linkiem: https://www.gov.pl/web/rolnictwo/zlozone-wnioski-o-rejestracje-produkty-regionalne-i-tradycyjne.

 

  1. badanie merytoryczne wniosku o rejestrację nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności na etapie krajowym

W terminie 14 dni od dnia wpisania danych do rejestru wewnętrznego wniosków Minister:

  1. powiadamia o tym wnioskodawcę;
  2. przekazuje wniosek Radzie do Spraw Tradycyjnych i Regionalnych Nazw Produktów Rolnych i Środków Spożywczych (Rada);
  3. ogłasza w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi dane i informacje o wniosku;
  4. zamieszcza na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rynków rolnych treść wniosku o rejestrację – informacje o przekazanych wnioskach dostępne są pod linkiem: https://www.gov.pl/web/rolnictwo/wnioski-przekazane-komisji-europejskiej
  1. zastrzeżenie do wniosku o rejestrację o rejestrację nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności

W terminie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym Ministra danych i informacji o wniosku o rejestrację można złożyć zastrzeżenia do wniosku o rejestrację do Ministra.

Do złożenia zastrzeżenia do wniosku uprawniona jest:

  1. osoba fizyczna,
  2. osoba prawna lub
  3. jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej,

która ma uzasadniony interes w złożeniu wniosku.

Zastrzeżenie do wniosku zawiera:

  1. nazwę, siedzibę i adres albo imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres wnoszącego zastrzeżenie;
  2. wskazanie uzasadnionego interesu wnoszącego zastrzeżenie.

Zastrzeżenie może dotyczyć tylko jednego wniosku o rejestrację.

Opłata od zastrzeżenia do wniosku o rejestrację wynosi 300 zł.

W terminie 7 dni od dnia wpisania zastrzeżenia do rejestru wewnętrznego wniosków Minister:

  1. powiadamia o tym wnioskodawcę i wnoszącego zastrzeżenie;
  2. przekazuje zastrzeżenie Radzie.
  1. opinia Rady

W przypadku niewniesienia zastrzeżenia do wniosku o rejestrację Rada, w terminie 30 dni od dnia upływu terminu na wniesienie zastrzeżenia, wydaje opinię o spełnianiu wymagań określonych Rozporządzeniu.

W przypadku wniesienia zastrzeżenia do wniosku o rejestrację Rada wydaje opinię o zasadności wniesionego zastrzeżenia oraz spełnianiu przez wniosek wymagań określonych Rozporządzeniu w terminie 30 dni od dnia otrzymania zastrzeżenia.

  1. wydanie decyzji przez Ministra i przekazanie wniosku przez państwo członkowskie do Komisji Europejskiej

 

Minister, po uzyskaniu opinii Rady, w terminie 14 dni od dnia wydania opinii wydaje decyzję:

  1. o stwierdzeniu spełniania wymagań określonych w Rozporządzeniu albo
  2. o odmowie przekazania wniosku lub jednolitego dokumentu.

 

Po wydaniu decyzji o stwierdzeniu spełniania wymagań określonych w Rozporządzeniu, Minister niezwłocznie przekazuje Komisji Europejskiej:

  1. wniosek o rejestrację, jeżeli wniosek dotyczy rejestracji gwarantowanej tradycyjnej specjalności,
  2. jednolity dokument, jeżeli wniosek dotyczy rejestracji nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego

KE jest informowana o dopuszczalnych sprzeciwach zgłoszonych przez osoby fizyczne lub prawne, które w sposób zgodny z prawem wprowadziły odnośne produkty na rynek, używając przedmiotowych nazw nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat poprzedzających datę publikacji wniosku przez państwo członkowskie.

  1. badanie wniosku o rejestrację nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności przez Komisję Europejską (procedura na szczeblu unijnym)

Komisja Europejska sprawdza przekazane wnioski o rejestrację i weryfikuje, czy:

  1. wnioski zawierają wymagane informacje i
  2. nie zawierają oczywistych błędów, uwzględniając przy tym wynik procedury badania wniosku i procedury sprzeciwu przeprowadzonej przez zainteresowane państwo członkowskie.

KE co najmniej raz w miesiącu publikuje wykaz nazw, w odniesieniu do których złożono do niej wniosek o rejestrację wraz z datą ich złożenia.

Jeżeli po zbadaniu wniosku KE uzna, że zostały spełnione określone warunki, publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej następujące informacje:

  1. w przypadku wniosków dotyczących rejestracji nazwy produktu albo oznaczenia geograficznego – dokument jednolity oraz odesłanie do publikacji specyfikacji produktu;
  2. w przypadku wniosków dotyczących gwarantowanej tradycyjnej specjalności – specyfikację.

Badanie wniosku przez KE nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy od daty otrzymania wniosku przez KE. W przypadku niedotrzymania tego terminu, KE pisemnie informuje wnioskodawcę o powodach tego opóźnienia.

KE jest zwolniona z obowiązku dotrzymania ww. terminu zbadania wniosku oraz poinformowania wnioskodawcy o powodach opóźnienia w przypadku gdy otrzyma od państwa członkowskiego powiadomienie, w którym:

  1. informuje się KE, że wniosek został unieważniony na poziomie krajowym na mocy natychmiast wykonalnego, ale nieprawomocnego orzeczenia sądowego lub
  2. zwraca się do KE o zawieszenie badania wniosku ze względu na wszczęcie krajowego postępowania sądowego w celu zakwestionowania ważności wniosku, które dane państwo członkowskie uznaje za oparte na uzasadnionych podstawach.

Zwolnienie obowiązuje do momentu, gdy dane państwo członkowskie poinformuje KE, że pierwotny wniosek został przywrócony lub że państwo członkowskie cofa swój wniosek o zawieszenie.

  1. sprzeciw na etapie rozpoznawania wniosku przez Komisje Europejską

sprzeciw do Komisji Europejskiej

W terminie 3 miesięcy od daty publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej możliwe jest wniesienie do KE uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie.

Sprzeciw może zostać wniesiony przez:

  1. organy państwa członkowskiego
  2. organy państwa trzeciego
  3. każdą osobę fizyczną lub prawną mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie trzecim.

Osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim, ale innym niż państwo, z którego pochodzi wniosek, może wnieść sprzeciw w terminie 3 miesięcy od publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jeżeli ma uzasadniony interes we wniesieniu sprzeciwu. Taki podmiot składa oświadczenie o sprzeciwie w państwie członkowskim, a nie bezpośrednio do KE.

Komisja sprawdza dopuszczalność oświadczenia o sprzeciwie w oparciu o następujące podstawy sprzeciwu:

– dla nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych:

  1. niezgodność z warunkami dla nazwy pochodzenia (art. 5 ust. 1 i 3 Rozporządzenia) albo oznaczenia geograficznego (art. 5 ust. 2 Rozporządzenia) lub specyfikacji produktu (art. 7 ust. 1 Rozporządzenia);
  2. rejestracja proponowanej nazwy ma charakter konfliktowy względem nazw odmian roślin i ras zwierząt, homonimów, znaków towarowych (sprzeczność z art. 6 ust. 2, 3 lub 4 Rozporządzenia);
  3. rejestracja proponowanej nazwy zagrażałaby istnieniu całkowicie lub częściowo identycznej nazwy lub znaku towarowego albo istnieniu produktów, które były zgodnie z prawem wprowadzane do obrotu przez okres do 5 pięciu lat przed datą publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
  4. przedstawienie szczegółowych informacji, na podstawie których można wnioskować, że nazwa, której dotyczy wniosek o rejestrację, jest nazwą rodzajową (sprzeczność z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia).

– dla gwarantowanych tradycyjnych specjalności

  1. przedstawiono w nim należycie uzasadnione powody świadczące o tym, że proponowana rejestracja jest niezgodna z warunkami niniejszego rozporządzenia lub
  2. wykazuje ono, że stosowanie nazwy jest zgodne z prawem, szeroko znane i jest gospodarczo znaczące w przypadku podobnych produktów rolnych lub środków spożywczych.

Podstawy sprzeciwu podlegają ocenie w odniesieniu do terytorium Unii.

Jeśli KE uzna, że oświadczenie o sprzeciwie jest dopuszczalne, wzywa w terminie 5 miesięcy od daty opublikowania wniosku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej organ lub osobę, które wniosły oświadczenie o sprzeciwie oraz organ lub jednostkę, które złożyły wniosek do KE, do podjęcia odpowiednich konsultacji prowadzonych przez rozsądny okres nieprzekraczający 3 miesięcy. Strony postępowania sprzeciwowego bez zbędnej zwłoki rozpoczynają takie konsultacje i wzajemnie dostarczają sobie odnośnych informacji, by ocenić, czy wniosek o rejestrację jest zgodny z warunkami Rozporządzenia. W przypadku braku porozumienia informacje te są przekazywane KE.

W każdym momencie w okresie na przeprowadzenie konsultacji KE, na wniosek wnioskodawcy, może przedłużyć ich termin maksymalnie o 3 miesiące. Jeżeli w wyniku konsultacji dokonano znaczących zmian w szczegółowych informacjach dotyczących wniosku opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, KE powtarza procedurę badania wniosku.

Oświadczenie o sprzeciwie oraz inne dokumenty przesyłane do KE w ramach sprzeciwu sporządzane są w jednym z języków urzędowych Unii, czyli mogą być sporządzone w języku polskim.

sprzeciw do Ministra

W terminie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej możliwe jest złożenie zawiadomienia o sprzeciwie wobec złożenia wniosku o rejestrację do Ministra Rozwoju Rolnictwa i Wsi przez wnioskodawcę, którego siedziba lub miejsce zamieszkania znajduje się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Sprzeciw do Ministra może zostać wniesiony przez:

  1. osobę fizyczną,
  2. osobę prawną lub
  3. jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,

mającą uzasadniony interes, w postępowaniu w sprawie rejestracji nazwy pochodzenia, oznaczenia geograficznego lub gwarantowanej tradycyjnej specjalności produktów rolnych lub środków spożywczych.

Minister niezwłocznie przekazuje KE zawiadomienie o sprzeciwie wobec wniosku o rejestrację.

W przypadku złożenia zawiadomienia o sprzeciwie wobec wniosku o rejestrację wnoszący sprzeciw składa do Ministra uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie, w terminie 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia o sprzeciwie wobec wniosku o rejestrację. Uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie Minister niezwłocznie przekazuje Radzie.

Rada, w terminie 14 dni od dnia przekazania uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie, wydaje opinię o spełnianiu przez uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie wymagań Rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę opinię Rady, niezwłocznie po jej otrzymaniu, Minister:

  1. przekazuje uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie KE – w przypadku gdy uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie spełnia wymagania Rozporządzenia (art. 10 albo art. 21 Rozporządzenia);
  2. wydaje decyzję o odmowie przekazania uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie KE – w przypadku gdy uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie nie spełnia wymagań Rozporządzenia(art. 10 albo art. 21 Rozporządzenia).

Minister niezwłocznie powiadamia wnioskodawcę o otrzymaniu:

  1. zawiadomienia o sprzeciwie,
  2. uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie

– wobec wniosku o rejestrację ze strony innego państwa.

Wnioskodawca, w terminie 30 dni od dnia otrzymania powiadomienia, może przedstawić na piśmie Ministrowi stanowisko do złożonego zawiadomienia o sprzeciwie lub uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie wobec wniosku o rejestrację.

Minister przekazuje państwu, które złożyło sprzeciw wobec wniosku o rejestrację, uzgodnione z wnioskodawcą stanowisko w sprawie sprzeciwu oraz proponuje środki zmierzające do osiągnięcia porozumienia. Minister podejmuje działania zmierzające do osiągnięcia porozumienia, a po osiągnięciu porozumienia Minister przekazuje KE informację o osiągniętym porozumieniu.

  1. decyzja KE o rejestracji

 

Jeżeli po badania wniosku KE uzna ona, że warunki rejestracji nie są spełnione, KE przyjmuje akty wykonawcze odrzucające wniosek.

Jeżeli KE nie otrzyma dopuszczalnego uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie, KE nie stosuje procedury sprawdzającej (komitetowej) uregulowanej w art. 5 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję, czyli opiniowania wniosku przez Komitet ds. Polityki Jakości Produktów Rolnych i KE przyjmuje akty wykonawcze rejestrujące nazwę.

Jeżeli KE otrzyma uzasadnione dopuszczalne oświadczenie o sprzeciwie, podejmuje ona – po przeprowadzeniu właściwych konsultacji oraz uwzględniając wyniki tych konsultacji – następujące działania:

  1. jeżeli osiągnięto porozumienie, rejestruje nazwę w drodze aktów wykonawczych przyjętych bez stosowania procedury sprawdzającej (komitetowej) oraz – w razie potrzeby – zmienia informacje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej pod warunkiem, że zmiany te nie mają istotnego charakteru; lub
  2. jeżeli nie osiągnięto porozumienia, przeprowadza procedurę sprawdzającą (komitetową) i przyjmuje akty wykonawcze decydujące o rejestracji lub odrzuceniu rejestracji.

Akty rejestracyjne oraz decyzje o odrzuceniu publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

  1. cofnięcie rejestracji

KE może cofnąć rejestrację nazwy, gdy:

  1. nie zagwarantowano zgodności z wymogami specyfikacji;
  2. od co najmniej 7 lat nie wprowadzono do obrotu żadnego produktu w ramach danego systemu jakości.

Cofnięcie rejestracji, z przyczyn wskazanych powyżej, może nastąpić:

  1. na wniosek złożony przez dowolną osobę fizyczną lub prawną mającą uzasadniony interes albo
  2. z inicjatywy własnej KE.

Cofnięcie rejestracji przez KE może nastąpić także na wniosek producentów produktu wprowadzanego na rynek pod daną zarejestrowaną nazwą.

Cofnięcie rejestracji następuje po przeprowadzeniu procedury sprawdzającej (komitetowej).

uzyskanie wpisu na listę produktów tradycyjnych

Poza unijnymi systemami jakości, których procedura rejestracji została omówiona powyżej, w poprzednim wpisie wskazaliśmy, że polski ustawodawca przewidział dodatkowo system identyfikacji dla produktów tradycyjnych.

Z wnioskiem o wpis na listę produktów tradycyjnych może wystąpić osoba wytwarzająca dany produkt. Wniosek o wpis na listę produktów tradycyjnych zawiera:

  1. dane i adres wnioskodawcy;
  2. opis produktu zawierający:
  • nazwę produktu
  • rodzaj produktu
  • charakterystykę produktu
  • surowce wykorzystywane do produkcji produktu
  • informacje dotyczące tradycji, pochodzenia oraz historii produktu
  • metodę produkcji,
  • streszczenie informacji zawierające nie więcej niż 3000 znaków drukarskich łącznie ze spacjami.

Wniosek o wpis na listę produktów tradycyjnych jest składany do właściwego miejscowo marszałka województwa.

Od wniosku o wpis na listę produktów tradycyjnych nie jest pobierana opłata. Wzór wniosku dostępny jest pod linkiem https://www.gov.pl/web/rolnictwo/formularze-wnioskow.

Po złożeniu wniosku marszałek województwa sprawdza wniosek pod względem spełniania wymogów formalnych oraz dokonuje oceny w zakresie spełniania przez produkt przesłanek w postaci jakości, wyjątkowych cech i właściwości wynikających ze stosowania tradycyjnych metod produkcji, które stanowią element dziedzictwa kulturowego regionu oraz są elementem tożsamości społeczności lokalnej.

Następnie marszałek województwa zwraca się do izby gospodarczej zrzeszającej podmioty wytwarzające produkty tradycyjne o wyrażenie, w terminie 30 dni, opinii w zakresie spełniania przez produkt powyższych wymagań. W przypadku niewydania opinii w terminie 30 dni wymóg zasięgnięcia opinii uważa się za spełniony.

Jeżeli produkt spełnia określone wymagania, marszałek województwa przesyła Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi potwierdzoną przez siebie kopię wniosku o wpis na listę produktów tradycyjnych wraz z kopią opinii. Marszałek województwa wydaje decyzję o odmowie przekazania wniosku Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jeżeli produkt nie spełnia wymagań określonych w ustawie.

Minister po otrzymaniu wniosku dokonuje wpisu produktu tradycyjnego na listę produktów tradycyjnych albo wydaje decyzję o odmowie dokonania wpisu produktu.

Produkt może zostać skreślony z listy produktów tradycyjnych przez Ministra w drodze decyzji w przypadku, gdy nie ma możliwości wytworzenia produktu o cechach i właściwościach, które były podstawą do umieszczenia tego produktu na liście produktów tradycyjnych.

Jesteś producentem produktów spożywczych albo ciekawego trunku? Chcesz podkreślić związek produktu z krajem, regionem lub miejscowością? Uzyskać ochronę nieograniczoną w czasie na produkty wytworzone z surowców lub półsurowców pochodzących z określonego terenu? Zapraszamy do kontaktu.

Planujesz dokonanie zgłoszenie znaku towarowego gwarancyjnego? Nie zapomnij o niezbędnym regulaminie używania znaku towarowego gwarancyjnego, którego wzór znajdziesz tu.

Chcesz wiedzieć więcej o własności przemysłowej? Skorzystaj z  E-book Własność przemysłowa w pytaniach i odpowiedziach

Photo by Eiliv Aceron on Unsplash
[1] art. 5 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014 z dnia 13 czerwca 2014 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 179 z 19.06.2014, str. 36, z późn. zm.).
[2] Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie stawek opłat za dokonanie niektórych czynności związanych z rejestracją nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. U. poz. 1956).
Udostępnij