Wspólne prawo ochronne zostało uregulowane w art. 122 pwp, w którym wskazano możliwość uznania za znak towarowy oznaczenia, które jest przeznaczone do równoczesnego używania przez więcej niż jeden podmiot. Dopuszczalna jest więc rejestracja znaku towarowego przez jak i na rzecz więcej niż jednego podmiotu. Taki znak musi być używany zgodnie z interesem publicznym oraz nie może wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności w zakresie charakteru, przeznaczenia, jakości, właściwości i pochodzenia towarów. Więcej informacji o wspólnym prawie ochronnym przeczytasz TUTAJ.
Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Tak możemy przeczytać już w pierwszym zdaniu art. 162 pwp, stosując przy tym odpowiednio regulacje dotyczące przeniesienia patentu – art. 67 ust. 2 – 5 pwp. Dzięki więc zbywalności, podmiot jest uprawniony do rozporządzania swoim prawem, w tym poprzez dokonanie zbycia części prawa ochronnego na znak towarowy jak i przeniesienia całości tego prawa. W tym wpisie przyjrzymy się bliżej przeniesieniu prawa do indywidualnego znaku towarowego na więcej niż jeden podmiot i przez to przekształcenie we wspólne prawo ochronne, tj. prawo, w którym podmioty uprawnione powinny stworzyć wzajemny węzeł gospodarczy, który będzie skutkował zapewnieniem towarów oznaczanych znakiem towarowym o takich samych właściwościach i jakości.[1]
Spis treści
Przeniesienie jako postać rozporządzenia
Jak już wskazano wcześniej, do rozporządzenia prawem ochronnym na znak towarowy stosuje się art. 76 ust. 2 – 5 pwp dotyczący przeniesienia patentu. Zgodnie z tą regulacją umowa o przeniesienie prawa ochronnego na znak towarowy musi, pod rygorem nieważności, zostać zawarta w formie pisemnej. Umowa ta jest czynnością rozporządzającą podobną do przeniesienia własności rzeczy.[2] W związku z tym do przeniesienia stosuje się per analogiam art. 155 i n. kc.[3]Umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa ochronnego na znak towarowy, w przypadku braku odmiennej woli, wywoła podwójny skutek, tj. zobowiąże jak i przeniesie prawo ochronne na nabywcę.
W literaturze wskazuje się, że najczęściej przeniesienie następuje w wyniku:
- zawarcia umowy sprzedaży;
- darowizny;
- wniesienia prawa ochronnego jako aportu do spółki.
Przeniesienie, gdy forma przedstawieniowa znaku jest chroniona przez prawo autorskie
W sytuacji, gdy forma przedstawieniowa znaku towarowego, z którego przenoszone jest prawo, jest chroniona prawem autorskim, wskazuje się, że oświadczenie o przeniesieniu prawa ochronnego na znak przez zbywcę, nie skutkuje automatycznym przeniesieniem autorskich praw majątkowych.[4]
W związku z tym konieczne jest złożenie przez uprawnionego z autorskich praw majątkowych oświadczenia w formie pisemnej pod rygorem nieważności o przeniesieniu tych praw i zakresie przeniesienia. Może to nastąpić w ramach treści umowy o przeniesienie prawa ochronnego i przekształcenia na wspólne prawo ochronne, jeśli to zbywcy przysługują autorskie prawa majątkowe albo poprzez odrębne oświadczenie.[5] Pamiętać należy, że przeniesienie praw autorskich wymaga zawarcia umowy, musza więc to być zgodne oświadczenia dwóch stron: zbywcy i nabywców.
Pamiętać też należy, że brak uregulowania tej kwestii może spowodować komplikacje w używaniu znaku towarowego ze względu na przysługiwanie różnych praw różnym podmiotom do tego samego oznaczenia.
Przeniesienie indywidualnego prawa ochronnego na znak towarowy jako wspólnego prawa ochronnego
Przy przeniesieniu prawa ochronnego na więcej niż jeden podmiot w formie wspólnego prawa ochronnego, należy pamiętać o wymogach związanych z tym wspólnym dla kliku podmiotów prawem, tj. stworzenia regulaminu używania tego znaku, zgodnie z art. 122 ust. 2 pwp. Konieczność stworzenia, a następnie złożenia regulaminu do rejestru znaków towarowych następuje też w sytuacji, gdy zbywca przenosi jedynie udział w prawie ochronnym.
Konstrukcyjne wspólne prawo ochronne przysługuje podmiotom niepodzielnie. Na podstawie regulaminu używania znaku określane są jednolite zasady używania znaku towarowego przeniesionego, w tym sposobów posługiwania się znakiem. Uprawnieni mogą także powołać zarządcę wspólnego prawa ochronnego.
Regulamin znaku ma w sposób precyzyjny i jasny określać zasady używania, a jak wskazuje się w art. 138 ust. 4 pwp, w regulaminie w szczególności należy wskazać:
- zasady używania znaku, w tym skutki naruszenia postanowień regulaminu;
- w tym miejscu konieczne jest wskazanie sposobu używania znaku, wspólne właściwości towarów lub usług oznaczanych tym znakiem towarowym, zasady kontroli właściwości tych towarów lub usług jak i skutki naruszenia regulaminu.[6]
- osoby upoważnione do używania znaku;
- osoby uprawnione ze wspólnego prawa ochronnego, w tym przedsiębiorców.
Regulamin musi zostać przyjęty przez wszystkich współuprawnionych. Natomiast ogólne zasady samodzielnego używania znaku towarowego objętego wspólnym prawem ochronnym określa, w szczególności art. 159 pwp, w którym wskazuje się, że współuprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może, bez zgody pozostałych współuprawnionych:
- używać znaku towarowego we własnym zakresie, a także
- dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa ochronnego.
Jeśli szukasz dobrego wzoru regulaminu to zerknij tu
Przeniesienie udziału we wspólnym prawie ochronnym
Aby przenieść na podmiot trzeci udział we wspólnym prawie ochronnym, oprócz wymogów wskazanych powyżej dotyczących przeniesienia prawa ochronnego na znak towarowy i przekształcenia na wspólne prawo ochronne, należy uzyskać zgody wszystkich współuprawnionych.
W literaturze wskazuje się, że uzyskanie zgody wszystkich jest podyktowane potrzebą ochrony pozostałych współuprawnionych, by zapewnić im wpływ na krąg podmiotów uprawnionych do używania znaku, w tym uniemożliwienie nabycia udziału przez podmiot konkurencyjny.[7]
Zgoda ta może zostać wyrażona w trakcie zawierania umowy przeniesienia udziału we wspólnym prawie ochronnym, przed zawarciem takiej umowy lub po, z tym że zgoda wyrażona po, ma moc wsteczną.
Udzielenie zgody powinno nastąpić w formie pisemnej pod rygorem nieważności, tj. w tożsamej formie co umowa przeniesienia udziału we wspólnym prawie ochronnym.
Wpis przeniesienia do rejestru znaków towarowych
Wpis przeniesienia prawa ochronnego jako wspólnego prawa ochronnego następuje już po rejestracji znaku towarowego i nie stanowi warunku ważności samego przeniesienia tego prawa, tj. wpis nie jest konstytutywny. Pełni jednak rolę legitymacyjną – od jego dokonania zależy skuteczność przeniesienia względem osób trzecich, zgodnie z art. 162 ust. 1 w zw. z art. 67 ust. 3 pwp. Pamiętać należy, by do wniosku o wpis przeniesienia dołączyć regulamin znaku przyjęty przez uprawnionych, o którym była mowa powyżej.
W przypadku wielokrotnych przeniesień prawa ochronnego, które nie zostało odnotowane w rejestrze znaków towarowych, zmiana nie może polegać jedynie na wykreśleniu ostatniego właściciela i wpisaniu obecnego uprawnionego, nawet jeśli nabycie potwierdza ciąg następujących po sobie umów. Konieczne jest zarejestrowanie każdego z kolejnych uprawnionych do znaku towarowego.[8]
Przeniesienie prawa ochronnego do znaku towarowego na większą liczbę podmiotów i przez to powstanie wspólnego prawa ochronnego, określonego w art. 122 pwp, umożliwia korzystanie znaku przez więcej niż jeden podmiot. Ważne, aby znak był używany w interesie publicznym oraz nie wprowadzał odbiorców w błąd co do cech produktów oznaczanych tym znakiem. Prawo ochronne na znak towarowy, zgodnie z art. 162 pwp, jest zbywalne i podlega dziedziczeniu, a jego przeniesienie wymaga pisemnej umowy pod rygorem nieważności, która przenosi prawo na nowych uprawnionych.
W przypadku wspólnego prawa ochronnego, regulamin używania znaku jest obowiązkowy. W regulaminie należy określić zasady i ewentualne skutki naruszenia postanowień używania znaku. Dokument ten trzeba załączyć do wniosku o wpis, a jego postanowienia są kluczowe w zakresie określenia zasad używania znaku będącego przedmiotem wspólnego prawa ochronnego, dlatego jeśli potrzebujesz pomocy w przygotowaniu regulaminu lub przeprowadzeniu całkowitego przeniesienia prawa na znak towary, zachęcamy do kontaktu z nami 🙂
